Na de zomer
In de eerste preek die ik 2025 hield, gaf ik in mijn ‘Overweging’ aan, dat dit jaar voor de parochie H. Thomas een belangrijk jaar zou worden. In gesprekken met het parochiebestuur en met de bisschop van Rotterdam had ik op dat moment al aangegeven dat ik na de zomer van dit jaar de functie van pastoor van deze parochie zou neerleggen. De exacte datum is nog niet vastgesteld, maar naar verwachting zal dat in september/oktober zijn. Hoe de situatie van de parochie H. Thomas daarna wordt, is niet gemakkelijk te zeggen; want het vinden van een nieuwe pastoor is noch voor het parochiebestuur noch voor de bisschop een gemakkelijke opdracht.
Mooie leeftijd
Tegen de tijd dat ik terugtreed hoop ik de leeftijd van 79 jaar te bereiken; dat is een mooie leeftijd om te stoppen. Eigenlijk mag een pastoor net als eenieder op 67ste leeftijd met pensioen gaan. Hij mag evenwel – als hij dat wil – doorgaan. Maar wel schrijft het kerkelijk wetboek voor, dat hij dan vóór het bereiken van zijn 75ste verjaardag zijn ontslag moet aanbieden aan zijn bisschop. Dat heb ik gedaan. In samenspraak met de bisschop heb ik in 2021 besloten nog twee jaar als pastoor van de parochie H. Thomas aan te blijven. Dat was nog vóór ik mijn heup brak.
Inmiddels zijn die twee jaar al ruimschoots verstreken. Het uitzicht op de komst van een nieuwe pastoor was daarna er nog niet beter op geworden. Bovendien was door ziekte binnen het pastoraal team van onze parochie de bezetting van de beschikbare plaatsen in het team niet optimaal. Daarom – na nieuw overleg met de bisschop en het parochiebestuur – ben ik op mijn post gebleven.
Nu, nog eens twee jaar verder, heb ik het besluit genomen om in de herfst van 2025 mijn functie als pastoor van de parochie H. Thomas neer te leggen. Niet enkel de heup doet nog steeds pijn en geeft ongemak, maar ook andere onderdelen van het lichaam beginnen te protesteren tegen almaar doorgaan. Soms zijn er op een dag ’s morgens, ’s middags en ’s avonds werkafspraken, en dan merk ik eerder dan vroeger dat de batterij bij het ingaan van de avond al leeg is. Denken aan te gaan stoppen is dan logisch. Het kan trouwens ook goed zijn voor de parochie: een andere wind kan verfrissend werken; en wellicht is het beter een tijdje zonder eigen pastoor een kerkgemeenschap te zijn.
En daarna?
Dat ik mijn taak als pastoor neerleg, wil niet zeggen dat ik vanaf dat moment geen priester meer ben. Ik hoop nog een lange tijd in de liturgie, in de bijbeluitleg, in het pastoraal bezoekwerk mijn weg als priester te kunnen voortzetten. Waar die weg zal lopen, en hoe die weg zal zijn is van latere zorg. Eerst de huidige weg in het pastoraat van de parochie H. Thomas goed afronden.
Pastoor Ruud Visser
